بازگشت
تا بکی
امیرخان جوینده امیرخان جوینده

جا دهء تنهای عشق را تابکی گیر م به پیش

در قفایت د لــــــــبربا زار ومحـــزونم همیش

جا دهء تـــــنهائ عشقت نا زنین حا لم ربود

آتش هجران به قـلب خسته ام جا نا فـــــزود

تک درختی چون به با غ عشق توخشکیده ام

تشـــنهء وصــــــل توام بی آب ونا ن افتیده ام

قلهء عشـــــــــق توجا نا زهــرهء جا نم ببرد

چون شــــــرارغم بـــــیا مد حا ل خندانم ببرد

دوســـــــتا ن ازمن رمید چشم گــریا نم ندید

بد زما ن آمد نگارم مهــــــــــرتو ازمن برید

زســـــــرشب تا سحرچشم بـی خوا بم زتوست

دلـــــــبرا بهــــــــرفـراق رنج وعتا بم زتوست

روزمن جا نا نــــــیگرچون شـــــــــــا م تا ر

گشــــــــته فـــــــنا ه شـــــمع رخشا نم نگا ر

بلـــــــبل شــوریده نا لان من به بوستا ن غمم

در فـــــــراق حسن دل جویت همیـش درما تمم

بی تو دلـــــــبرزنده گیــــــــم بی بـــــــها ست

زان بــــــــــهای زنده گیــــــم وجود شما ست

تا بکی در غم ورنج عشــــــق توبا شم فـــــرو

تا بکی در فـــــــراق عشـــــــــق تو با شم بگو

راهی نا هنجا رعشــــق نا زنین پرما جرأست

با طعنه های بیکران هـــردو عاشق مبتلاست

دوســـتا ن بهــــــرجدأی هردو کوشـــند تا توان

بعد جــــــــــدأی ازدیـــــــگرزنده گی آید چسا ن

نام عشـــــق را یا الهی توزاین گیــــــتی بران

گربنأ کردی تو یا رب دل داده را برهم رسا ن

گرگناهیـــــــست یا الهـی تومــــــرا معــذور دار

جلب عشـق خود نموده ازعشق یا ری دور دار

 

شب سه شنبه 4/7/89

 


October 27th, 2010


  برداشت و بازنویسی درونمایه این تارنما در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید.
 
بازگشت
شعر،ادب و عرفان